عموما در کشور ما وقتی حرف از تعامل یا مشارکت برای توسعه یک بنگاه اقتصادی می شود، تنها مدلی که به ذهن می رسد، جذب سرمایه گذار خطرپذیر و فروش بخشی از سهام به وی است. ترجمه ناقص ادبیات کارآفرینی ایران از روی منابع غربی به ویژه آمریکایی علت این خطای فاحش و مخرب می باشد.